''Αγρια τριαντάφυλλα"

Μέσα στο χιόνι

κατηφόριζε...

Σαν οπτασία

και υπνότιζε...

ανέμελα χρόνια

της ζωής...

τον ορίζοντα κοιτούσες

δεμένα είχες τα μαλλία σου

και καρτερούσες...

εκείνη την ώρα, εκείνη τη στιγμή

που θα σου πω... το τελευταίο αντίο

που το μέτωπο σου θα φιλήσω

ευλαβικά σαν Παναγιά.

Τα χρόνια περάσαν ξαφνικά

ένας αιώνας φάνηκε

λες και ήταν χθες...

λες και ήταν σήμερα...

λες και ήταν αύριο...

...η καρδιά μου θέλει...

να σε δεί...

να σ'αντικρίσει...

Αν ήξερα πως...

θα 'φέυγες...

θα'λεγα στα σύννεφα να κατέβαιναν

στη γη να σε πάρουν...

να σε κρατούν εκεί ψηλά

να βλέπω λίγο ουρανό

και σένα...

Ψυχρός που 'ναι ο θάνατος

και αυτό το μνήμα,παγερό...

μια φωτογραφία μοναχά

που χαμογελά...

κρύβει τόσα μυστικά

ιστορίες παλιές που ξυπνούν...

το νου και την καρδιά...

όνειρα και προσδοκίες

λατρεμένες αγάπες...υποσχέσεις.

τώρα σώματα νεκρά...

στο χώμα...

φυλακισμένα...

και κόκκαλα θα γίνουν

όλο το αίμα τη γη θα ποτίσει

και η σάρκα θ'ανθοίσει

άγρια τριαντάφυλλα.

στον επιτάφιο

τα λουλούδια δεν μαρένονται

τ'άγρια τριαντάφυλλα...

ανθοίζουν...