πόσα όμορφα δειλινά σ'αυτόν τον κόσμο,στον τόσο όμορφο κόσμο,ακρογιαλιές που λαμπιρίζουν στο φως του δειλινού,
πολύ σύνεφο και σήμερα,ανεμοδούρα κατάντησες και συ άπληστε ουρανέ,όλα τα σύνεφα δικά σου τα θέλεις,στήλε και κανένα σε μας τους θνητούς,να'χουμε και μεις κανένα όραμα να γίνουμε οραματιστές, ν'αρμενίζουμε στα πέλαγα,
ψάχνωντας για τις χαμένες αγάπες που έφυγαν μακριά και σ'άλλους κόσμους μακρινούς έχουν πάει, μα θ'αρθούν ξανά...κάποια μέρα,μα ίσως και ποτέ,ας μην πατήσουνε ξανά ποτέ,αντίο ουρανέ,αντίο.